Nowotomyska Galeria Internetowa

Fotografia z albumu Tadeusza Gajska

Żołnierze 2.Pułku Strzelców Wielkopolskich. Fotografia zrobiona na Placu Cesarza Wilhelma, przy pomniku - kamieniu upamiętniającym 100-lecie wojny rosyjsko–francuskiej z 1813r. i 25. jubileusz panowania króla Prus i cesarza Wilhelma II. Kamień został odsłonięty 22 czerwca 1913 r. i został rozebrany latem 1921 r. Znajdował się na terenie dzisiejszego parku miejskiego przy ul. Musiała.
Pan z pieskiem to kucharz.

"Dowódca frontu zachodniego – płk. M.Milewski – na konferencji w Posadowie koło Lwówka, dnia 6 marca 1919 r., wydał ustny rozkaz dotyczący przystąpienia do organizacji 2 Pułku Strzelców Wielkopolskich z I., II. i IV. batalionu tego frontu.
Bataliony te zajmowały poszczególne odcinki frontu, skąd zostały wycofane do pobliskich miejscowości gdzie rozpoczęto szkolenia oraz reorganizację. W dniu 7 marca 1919 r. ustanowiono we Wronkach dowództwo 2 Pułku Strzelców Wielkopolskich. Na dowódcę jednostki wyznaczono Antoniego Nieboraka. Dnia 16 marca ukazał się rozkaz dzienny pułku nr 1 i ten dzień przyjęto jako datę powstania pułku. Stan liczebny pułku na dzień 15 marca 1919 r. wynosił: 15 oficerów, 216 podoficerów, 2400 szeregowych, 14 koni wierzchowych, 101 koni taborowych, 2812 karabinów, 51 ciężkich i lekkich karabinów maszynowych, 43 wozy taborowe, 12 kuchni polowych. Pułk składał się z I batalionu pod dowództwem ppor. S.Frydera ( później kpt. Janusza Wężyka), którego miejscem stacjonowania były Wronki, II batalionu ppor. B.Thomasa stacjonującego w Pniewach, III batalionu ppor. S.Siudy stacjonującego w Wolsztynie i Rakoniewicach oraz szkoły podoficerskiej w Lwówku. W każdym batalionie utworzono kompanię karabinów maszynowych. (...) W ramach ujednolicania nazewnictwa jednostek Wojska Polskiego zgodnie z rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych z 10 grudnia 1919 r. pułk zmienił nazwę na 56 pułk piechoty wchodząc w skład dywizji, która została przemianowana na 14 Dywizję Piechoty."
[źródło: http://rodzina.wrzesnia.info.com/webtrees/data/media/histories/marcin_lisiak/56pp.pdf]